Паэзія
«Вогнішча трашчыць пасярод пакоя». Нізка вершаў Касі Гапеевай
***

бабуля заўсёды казала
што разумець дрэвы лёгка
калі шамацяць
гэта дрыяды хочуць кахання
калі расчэсваюць вату
шукаюць каму яго даць
калі скідваюць лісце
баяцца скінуцца самі
таму трэба стаць снегам
для кожнай
а потым хавацца ад тэмпературы (-менту)
каб не стаць здраднікам холаду



аповед Яські пра камочкі шчасця (2)

І
я бачыў з раніцы парася
вясёлае
яно вельмі проста хапала лісце
якое для мяне здавалася брудным
смеццем
смеху

ІІ
сонца свяціла
(сонца ж свеціць ці зіхаціць?)
для тых маракоў павінна знікнуць.
у той дзень порт быў зноў
у смеццевым вядры
пахаваны
але я выклікаў дождж
каб кожны карабель і марак
мог дабрацца да пункту прыбыцця

ІІІ
я бачыў ноччу парася
з маракамі
...

ІV
з новай думкай я падышоў
да памерлага карабля
і спытаў што яны рабілі з парасём
дзякуй богу ніхто не зацікавіўся
маім сябрам
і я спакойна сышоў
папрасіўшы яго больш не чапаць

V
пасля яны нешта казалі
пра мяне і парсюка
аднак я пачуў
(ці я зноў прыдумаў)
толькі тое, што даўно ведаў у сябе ў снах



из записок старого голыша

на берегу скрипит бельевая веревка
и трещат по швам только заштопанные штаны
здесь читают вверх ногами и не задумываются
почему ǝиvɔıqwоʚɐdɓε не равно wεиdиuwɐʚ

тут не бывает жесткого [h] под окнами
здесь только мягкий и плавный [лб]
язык с костями и мозг без нервов
сердце подушка и рука нога

мэйк не понимает сэнс
майка не обнимает сон

на берегу не думают как бы выучить
новое слово из новой новизны
здесь все общаются старыми шва и фитами
(ударение они тоже не знают как ставить
и им это вовсе не нужно)

тут слушают а главное слышат
ропот байки и косолапость дерзости
δ-рессия или π-рессия
они все еще не определились




хто не схаваўся я не вінаваты

хай будзе вам дадзена
тое што вам патрэбна
хай будзе знішчана
тое што вам жадаюць
на ваш дзень нараджэння

я лічу толькі да дзесяці
больш не вучыла матуля
я чакаю толькі назвы
месцаў дзе вы схаваліся

гэта сад
гэта людзі
гэта той дом
дзе я стаяла і лічыла

адзін
два
тры

няма сэнсу
я больш не буду гуляць



Што цікавей на свеце за людзей (і) будынкі?

мы плылі па маленькай вулачцы
што мясцовыя называюць Зажыцкая
глядзелі на самыя розныя дамы
і спачувалі кожнаму хто сядзеў побач

Бабка Верка пачала плакаць яшчэ ў пачатку гэтага шляху, калі ля дзвярэй убачыла маленькае немаўля без бацькоў, якое чаплялася за паветра і крычала, крычала, крычала, пакуль не падыйшла кошка Мурка. Размясціўшыся побач з люлькай, яна яго супакоіла.
святло не гасне
разам з літарамі
яны пляшуць на паляне
завуць да сябе
я нахіляюся ў бок
амаль зваліўся
але мяне своечасова схапілі

Дзед, імя якому ў сяле Шай, стрымаў слова і дапамог не ісці за спакуснікамі. Але праз некаторы час сам сышоў на адну з купін, якія сустракаліся па дарозе.

у канцы я застаўся адзін
я гляджу на кожны будынак
плачу па прошлых з людзьмі
і выходжу толькі калі лодка сама спыняецца

Рамонкі калыхаюцца на паветры, ружовыя акуляры блішчаць на дрэвах, бы гэта акуляравы сад, а сярод іх я бачу зоркі, якія выстраіліся ў сузор'е «Паэтычнае варэнне».
У нас такое было дома, але да добрага хутка прывыкаеш.

вогнішча трашчыць пасярод пакоя
гогаль паўстаў з мёртвых
у калодзежы няма вады
ён ведае
глядзіць на мяне
абдымае
цалуе ў лоб
«брэшаш» — злосна кажу —
«кожны адказвае за свае ўчынкі»

Увечары гарэла чырвоным, дзе памерлі Гогаль і я ў соты раз.



блудніца

паў Вавілон
паў-Вавілона
пасялілася на заканчэнні вясны
будаўнік шукаў закладкі
і ніводнай на жаль не знайшоў

паў паў паў
выбег заяц на форум
паў паў паў
гэта ён страляе ў страўнік

не выбачаецца за сваю фатыгу
да загінуўшага сціапода-будаўніка
агромністы хет
а Вавілон гніе
пад неіснуючым скарбам закладак




шамацяць прусакі

кружыся мая карусель
каб паветра было тваім домам
кружыся на пустым шары
хай ляціць да імшараў
шалёны гук з вушэй
цішыня шэпча шакавальна
кружыся мая карусель

хай пацалунак кроплі
стане самым горшым прызнаннем
зламанай важнай дэталі
і няўпэўненасцю першых крокаў

кідай вуголле таму
хто яго прынес на зямлю
д’яблу
я заўсёды цябе падтрымаю

кажуць хрыстос усім прабачае
і табе таксама
была б я працягам паветра
схіліла бы ўсе масты

кружыся мая карусель
нават без мяне
кружыся



при каждом использовании вето твоя жизнь сокращается на пять секунд


под окнами кто-то кричит
старый рояль будет петь свою песню
пока старая гитара не выйдет подпеть
все тот же старый куплет

 — привет
 — привет
 — ты использовал вето?
 — нет

припев заиграет быстрее
чаще ветки будут бить по молоточкам
в которых Апата сидит
и играет в карты с Янусом
кто победит?
метроном.

 — привет
 — привет
 — ты использовал вето?
 — нет

лески трещат от волн моря
в гитаре появляется трещина
выползает змей
и использует
последнее
вето



арсы

пісаць фасты
па фасту
ў горадзе
адраджаючы ўспаміны
паэма з дзвюх кніг
міні-версія
рэверса
двух Вялікіх Псоў




АПАВЯДАННЕ ПРА НАІЎНАГА ВУСЕНЯ

ПЕРШАЯ ЧАСТКА.
КАЛІ ШАМАЦЯЦЬ ДРЫЯДЫ

вы ведалі што кожны дзень
адразу прачынаецца наступны
ён ужо гатовы да працы
блытае даты
назвы вуліц дзе гуляў
вусень
але дзень можа працаваць
толькі калі сціхла элегія
роўна а дванаццатай
прыгожы і светлы
ён як і той хто перадае паўнамоцтвы
гасне
а пятай даведаючыся пра шум
уліваецца маленькім немаўля


ДРУГАЯ ЧАСТКА.
ТАІС З АТЫКІ

нектарам з Тартару
да тартару
з тартарам
трактарам прэ тру
Аляксандр Піліпыч
вы павінны ведаць
шмат інтэлігенцыі
ведучы такія размовы
маўчыце?
некалі вы адклікаліся
на мае
пайдзусы ды эмэлёсы


ТРЭЦЯЯ ЧАСТКА.
ПРЫХОД ВОРАГА РОДУ ЧАЛАВЕЧАГА, РАЗБУРАЛЬНІКА ЦАРСТВАЎ, АНЁЛА БЕЗДАНІ, ВЯЛІКАГА ЗВЕРА, ІМЯ ЯКОМУ ЦМОК, КНЯЗЯ СВЕТУ ГЭТАГА, БАЦЬКІ ХЛУСНІ, СПАРАДЖЭННЯ САТАНЫ І ЎЛАДАРА ЦЕМРЫ

больш ніколі не прыйду да возера
спаліць у попеле
самыя прыемныя моманты ў Элізіуме
мы былі абранымі героямі
ён абраў нас

зараз немаўля стане расці
а ў канцы кожнага дня
будзе станавіцца героем
руйнуючы ўсё жыццё і нежыццё
сшываючы ўсе раны на целе смерці
каб больш ніхто ніколі не адважыўся
чапаць маленькага вусеня
які чакае пяць раніцы
АЎТАРКА: КАСЯ ГАПЕЕВА
Нарадзілася ў Віцебску ў 2003 годзе, жыве ў Мінску. Студэнтка філалагічнага факультэта БДУ, кафедра Класічнай філалогіі. Арганізоўвае мерапрыемствы, працуе рэпетытарам.
УКЛАДАЛЬНІЦА НІЗКІ ВЕРШАЎ: ВІКЦЯ ЎДОВІНА
Паэтка, даследчыца сярэднявечнай літаратуры.
Made on
Tilda